O Sea Diamond está enaugado

Foto do Sea Diamond a vista de paxaro.

Pensar que estiven nel ainda non hai un ano. É curiosa a sensación de non poder voltar. De que marche algo que nunca máis se poderá ver, tocar, pisar. O home faise a sí mesmo polas súas vivencias, polo rastro que deixa no seu ronsel de experiencias. É ben curioso.

Maniobra de simulacro

previa á saida do cruceiro

...

...

...

O Sea Diamond afundindo hai uns días frente a costa de Santorini en Grecia.

Mes de Marzo

Xurdiu o vello de entre o lume oscurecido para virnos contar como andaban as tebras no monte. "Dispersas".
Contan as persoas por milleiros e as pelexas dos seres por pares. Benestar discutible pero mellor non entremos en debate.
É triste verse así no puto mundo que creamos. Ninguén mira de estirar os corazóns un minúsculo centímetro.
Todo é paixón alcohólica da discusión individualizada. Morramos asesinándonos pasivamente. Que o tempo continue.

Na lagoa inhumana os paxaros sobreviven o tempo que lles permitimos respirar. Na lagoa ainda hai auga, por agora.